من آرام 19 سالمه.
این وبلاگ رو با تمام وجودم برای عشقم می سازم و می دانم که شایسته بهترینها می باشد فکر نکنم هیچ کس بتواند جای اون رو در قلب من بگیرد
فقط نظر یادتون نره...
تبادل لینک هم انجام میدم...
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
غربت را نباید در الفبای شهر غربت جستجو کرد ؛ همین که عزیزت نگاهش را به طرف دیگری کرد تو غریبی
تقدیم به ناجی قلبم "احسان"
و بعد از رفتنت
شبي از پشت يكتنهايي نمناك و باراني ترا با لهجه گلهاي نيلوفر صدا كردم تمام شب برايبا طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا كردم پس ازيك جستجوي نقره اي دركوچه هاي آبي احساس تو را از بين گلهايي كه در تنهايي ام روييد با حسرتجدا كردم و تو در پاسخ آبي ترين موج تمناي دلم گفتي دلم حيران وسرگردان چشماني است رويايي و من تنها براي ديدن زيبايي آن چشم تو رادر دشتي از تنهايي و حسرت رها كردم همين بود آخرين حرفت و من بعد ازعبور تلخ و غمگينت حريم چشمهايم را بروي اشكي از جنس غروب ساكت و نارنجيخورشيد وا كردم نمي دانم كه چرا رفتي نمي دانم چرا شايد خطا كردم و تو بي آن كه فكر غربت چشمان من باشي دانم كجا تا كي براي چه ولي رفتي و بعد از رفتنت باران چه معصومانه مي باريد و بعد از رفتنتيك قلب دريايي ترك برداشت و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمي خاكستري گم شد و گنجشكي كه هر روز از كنار پنجره با مهرباني دانه بر مي داشت تمامبال هايش غرق در اندوه غربت شد و بعد از رفتن تو آسمان چشمهايم خيس بارانبود و بعد از رفتنت انگار كسي حس كرد من بي تو تمام هستي ام از دست خواهدرفت كسي حس كرد من بي تو هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد كسي فهميدتو نام مرا از ياد خواهي برد و من با آنكه مي دانم تو هرگز ياد من را باعبور نخواهي برد هنوز آشفته چشمان زيباي توام برگرد ببين كهسرنوشت انتظار من چه خواهد شد و بعد از اين همه طوفان و وهم و پرسش وترديد كسي از پشت قاب پنجره آرام و زيبا گفت تو هم در پاسخ اين بيوفايي ها بگو در راه عشق و انتخاب آن خطا كردم و من در حالتي ما بين اشكو حسرتو ترديد كنار انتظاري كه بدون پاسخ و سردست و من در اوج پاييزيترين ويراني يك دل ميان غصه اي از جنس بغض كوچك يك ابر نمي دانم چراشايد به رسم و عادت پروانگي مان باز براي شادي و خوشبختي باغ قشنگآرزوهايت دعا كردم
جادوي نگاهت
چه مي شد گر دلآشفته من هر چشم تو عادت نمي كرد و اي كاش از نخست آن چشمهايت مرا آواره غربت نمي كرد چه زيبا بود اگر مرغ نگاهت ميان رازچشمان تو مي ماند تو مي ماندي و او هم مثل يك كوچ ز باغ ديده ات هجرتنمي كرد تمام سايه روشن هاي احساس پر از آرامش مهتابيت بود وليكن شاعر آينه ها هم به خوبي رك اين وسعت نمي كرد زماني كه تو رفتيپاكي ياس خلوص سبز گلدان را رها كرد چه زيبا بود اگر از اولين گامنگاهم با دلت صحبت نمي كرد تو پيش از آنكه در دل پاگذاري تمام فالهايم رنگ غم داشت ولي تو آمدي و بعد از آن دل بدون چشم تو نيت نميكرد هجوم لحظه هاي بي قراري مرا تا عمق يك پرواز مي برد و جز باآسمان ديدگانت دلم با هيچ كس خلوت نمي كرد نگاهم مثل يك مرغ مهاجر به دنبال حضورت كوچ مي كرد به غير از انتظارت قلب من را اين گونهبي طاقت نمي كرد تو مي ماندي كنار لحظه هايم ولي اين شادماني زود ميرفت و تا مي خواست دل چيزي بگويد تو مي رفتي و او فرصت نمي كرد دلم از پشت يك تنهايي زرد نگاهش را به چشمان تو مي دوخت ولي قلبتو قدر يك گل سرخ مرا به كلبه اش دعوت نمي كرد و حالا انتهاي كوچهشعر منم با انتظاري مبهم و زرد ولي ايكاش جادوي نگاهت غزل های مرا غارت نمی کرد
بهانه
گفتي كه به احترام دل باران باش بارانشدم و به روي گل باريدم گفتي كه ببوس روي نيلوفر را از عشق تو گونههاي او بوسيدم گفتي كه ستاره شو دلي روشن كن من همچو گل ستاره هاتابيدم گفتي كه براي باغ دل پيچك با ش بر ياسمن نگاه تو پيچيدم گفتي كه براي لحظه اي دريا شو دريا شدم و ترا به ساحل ديدم گفتيكه بيا و لحظه اي مجنون باش مجنون شدم و ز دوريت ناليدم گفتي كهشكوفه كن به فصل پاييز گل دادم و با ترنمت روييدم گفتي كه بيا و ازوفايت بگذر از لهجه بي وفاييت رنجيدم گفتم كه بهانه ات برايم كافيست معناي لطيف عشق را فهميدم
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
